Ibili, ibili ta ibili, taigabe.
Oina bat bestearen aurrean ipiniz zubiaren kaletik barrena zoaz.
Ibaiaren korrontea oinez gailendu nahian zabiltz,
eta ezinezkoa dela konturatzen den bakarra ni naiz.
Ahazturaren aurkako pausoetan bidelagunak aldenduz,
danok egin behar dugun bidaia bakarrik egiteko prest zaude.
Iluntasunean xalotasunez, baina pauso irmoz, hor zoaz egunerko paseoan.
Besteok galeretatik bizirik irtengo ote garen buruari galdezka.
Martin larralde honelako egun batez hil zen
galeretan,
begiak zabalik etzanda, agian, zerua
itsaso zikin bat dela esanez.
